Bobo Dioulasso
Dagboek
Het leven is goed

Bobo Dioulasso: een binnenstad met door bomen beschaduwde lanen en onder die bomen terrassen. Het zijn Afrikaanse terrassen: ijzeren tafels en stoelen, ruwhouten tafels en banken in het stof. Geen verlichting, wie 's avonds een biertje drinkt, drinkt in het donker. Da's Afrikaans. Het kan te maken hebben met het schapenfeest: de terrassen zitten vol, bomvol. Groepen jonge mannen, meiden, echtparen, een enkele oude man. Grote flessen bier op tafel, Brakina of Sob.b.Bra; de een wordt gebrouwen in Bobo, de ander in Ouaga. Welke waar gebrouwen wordt vergeet ik steeds. Afgezien van de terrassen heeft Bobo nog een paar bezienswaardigheden: de moskee, de wijk Kibidwe waar de oorspronkelijke bewoners van Bobo wonen en waar het oudste huis van Bobo staat (11e eeuw) en vooral de markt. Bobo Dioulasso heeft een enorme en goed gevulde markt: grote stapels tomaten, aubergines, uien, wortelen, sperciebonen, kolen, bloemkolen, papaya's, sinaasappelen, bananen. Ook eieren, vlees en vis.

De overvloed vind ik terug op mijn bord. In restaurant Dankan at ik een verrukkelijke salade van boterzachte avocado. De vinaigrette werd er afzonderlijk bij geserveerd. In restaurant l'Eau Vive was mijn desert een papaya met limoen; het limoensap haalt de papayasmaak op. Dankan is een typisch Afrikaans restaurant: een betonnen vloer, golfplaten dak, een rij tafels die met een lapje worden schoongeveegd, gekleurde lampjes en plastic slingers, sloffende obers en het duurt een eeuwigheid voor er beweging in de keuken komt. Er is ook een terras, onder de bomen. Wie 's avonds buiten eet, eet in het donker. De meeste Afrikanen geven de voorkeur aan buiten eten; ik wil mijn eten kunnen zien. L'Eau Vive is van Europese snit; van de zusters van orde van de Onbevlekte Ontvangenis. Het restaurant is een goed verlichte tuin. De tafels zijn gedekt met een laken, op de stoelen ligt een kussen, echte servetten. Er klinkt zacht klassieke muziek. Je wordt naar een tafeltje gebracht door een zuster. Die heeft ook een menukaart, daarom hoef je niet te vragen. Van het flesje bier wordt het etiket naar je toegedraaid. Tussen half tien en tien uur 's avonds zingen de zusters het Avé Maria, begeleid door een gitaar. L'Eau Vive is een stuk duurder dan Dankan; voor een Europese ambiance moet je betalen. Van de winst doen de zusters goede werken.