De grote landschappen van Amerika - Canyons en Mesa's
Dagboek
De wondere wereld van het Colorado Plateau

De prairie loopt tot Flagstaff en voorbij Flagstaff maar bij Flagstaff houd ik het voor gezien. Van hier verleg ik mijn route een eindje naar het noorden voor de wondere wereld van het Colorado Plateau: de Grand Canyon en Monument Valley. Jeneverbes en dennenbos; niets wijst op het naderen van de grootste kloof ter wereld. Behalve de stroom rv's, recreation vehicles , kampeerauto's met het formaat van een autobus. Ik passeer Grand Canyon Village; nog niks te zien. Dennenbos. Dan, tussen de bomen door, eindelijk het wereldwonder van de natuur. Reusachtige trappen en loodrechte wanden gaan omlaag en daar beneden, zeker een kilometer diep, liggen de meanders van de Colorado rivier en tussen de meanders staan steenklompen als middeleeuwse forten. Mooie gedempte kleuren: lichtgrijs, roodbruin, grijsgroen. De Grand Canyon is minder indrukwekkend dan ik had verwacht. Op foto's die ik heb gezien lijkt de kloof veel nauwer. Foto's liegen en vervormen; het is de werkelijkheid van de standplaats, van de lens, de belichting, de eigenschappen van de film en misschien ook wel de werkelijkheid van Photoshop. En de kloof is te groot. Een kloof is pas een kloof als je ook het vlak kunt waarnemen waarin die kloof is gevormd. Als ik de weg volg langs de zuidrand van de canyon tot het eindpunt kijk ik uit over een lager deel van het Colorado Plateau. In die goudgele vlakte heeft de Little Colorado haar eigen kloof geslepen. Vlak en kloof, dat is pas mooi!

Van de Grand Canyon naar Monument Valley is driehonderd kilometer over eindeloze rechte wegen. Er staat een harde vlagerige wind en er hangen onweersbuien. Die zijn mooi om naar te kijken zolang je ze van verre ziet: een witte kolkende massa en daarboven het sneeuwwitte aambeeld. Komen ze dichtbij dan veranderen die buien in grimmig grauwe muren. De weg kruist veel arroyo's, droge rivierbeddingen. Er staan bordjes 'Do not enter when flooded'. Ik ben voorzichtig vanwege de onweersbuien die vele kilometers verderop een stortvloed kunnen veroorzaken. In de namiddag bereik ik Monument Valley: een door roodbruine kliffen geflankeerde groene vlakte, bespikkeld met 'buttes'; torens, pilaren, naalden op megaschaal. Die buttes zijn de monumenten van de valley, sculpturen van de natuur met water, wind en zwaartekracht als gereedschappen. In Monument Valley ligt een camping. Ik mag mijn tentje opzetten op een heuvel met uitzicht op drie grote buttes, torens op een groen laken. Ze glanzen goud in de namiddagzon, worden beklommen door wolkenschaduwen en die glijden er weer af. Als de zon onder gaat lichten ze vuurrood op en donkerrood in de laatste stralen, als nagloeiend ijzer. Zwarte silhouetten in een zilveren sluier onder het licht van de sterren en als de maan opkomt wordt die sluier oud zilver met diepe donkere plooien. Ik heb genoten op mijn heuveltop.